"หลวงพ่อธัมมชโย ให้อะไรแก่ฉัน"

สิ่งที่น่ากลัวของชีวิต...

ตั้งแต่เติบโตมาฉันไม่เคยสนใจเรื่อง"ศีล" จำไม่ได้แม้กระทั่งว่า ศีลข้อไหนอยู่ก่อน ข้อไหนอยู่หลัง ถ้ายุงกัดเจ็บ ก็ตบทันที มดกัดก็บี้ทันทีเช่นกัน

แต่หลังจากมาวัดพระธรรมกาย ได้ฟังคำสอนของหลวงพ่อธัมมชโยแล้ว จึงได้เริ่มรู้จักความสำคัญของศีล รู้จักภพภูมิอบาย รู้ว่าถ้าเรารักษาศีลไม่ดี ก็อาจจะพลัดไปอบาย และมีเศษกรรมอื่นอีกมากมายติดตามมา ทำให้เริ่มตั้งใจรักษาศีล เริ่มตั้งแต่ ศีล5 จนกระทั่งศีล8 และรู้สึกถึงความแตกต่างของจิตใจที่นุ่มนวล ละเอียดอ่อนมากขึ้น หลังจากได้รักษาศีลแล้ว

ชีวิตหลังความตาย

ในทำนองเดียวกัน ฉันไม่เคยคิดวางแผนชีวิต ออกแบบชีวิตไปในภพเบื้องหน้า คิดอย่างมากก็แค่การทำมาหากิน หาอาชีพ แต่เมื่อได้มาฟังคำสอนของหลวงพ่อธัมมชโย ฉันเริ่มตระหนักถึงความสำคัญของการเตรียมการเพื่อไปสู่ภพเบื้องหน้า ระมัดระวังในการใช้ชีวิต ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปเปล่าๆ และตั้งใจแสวงหาแต่บุญกุศล

การปฏิบัติธรรมและสร้างบารมีเป็นทีม

สิ่งที่ทำให้ต้องระลึกถึงพระคุณของหลวงพ่อธัมมชโยมากที่สุดคือ การสอนให้รู้จักการปฏิบัติธรรม ได้รู้จักการสร้างบารมี โดยเฉพาะการสร้างบารมีเป็นหมู่คณะ ซึ่งเป็นการกระทำที่ยากยิ่ง

ความงดงามของการสร้างบารมีเป็นทีมนี้ ต้องอาศัยความอดทน ความรักในบุญ และข้อธรรมต่างๆอีกมากมาย เช่น สังคหวัตถุ4 เป็นต้น...

"สิ่งดีๆที่วัดพระธรรมกายให้ฉัน"

กระเป๋า1ใบพร้อมหัวใจมุ่งมั่น...

ด้วยความคิดที่จะเก็บเกี่ยวสิ่งที่ดีๆก่อนเริ่มต้นชีวิตหลังจบการศึกษา
ในเดือนกรกฎาคม 2529 จึงเป็นจุดเริ่มต้นครั้งสำคัญ จากที่เคยอยู่บ้านอย่างสุขสบาย มาใช้ชีวิตภายใต้กลดหลังน้อย ใต้ผืนฟ้าใหญ่โต กินอาหาร2มื้อ มีเพียงเสื้อผ้าสีขาวไม่กี่ชุด นั่งสมาธิ ฟังธรรมะตลอดเวลา3เดือน บนแผ่นดินทุ่งนาฟ้าโล่ง ณ วัดพระธรรมกาย

แม้ชีวิตช่วงอบรมจะไม่สะดวกสบาย แต่ก็มีความสุข ได้ปฏิบัติธรรมตลอดทุกวันมีโอกาสฟังธรรมะจากหลวงพ่อธัมมชโยบ่อยครั้งขึ้น เวลา3เดือนที่วัดพระธรรมกายผ่านไปอย่างรวดเร็ว ....

ตลอดเวลา3เดือนที่ใช้ชีวิตที่วัดพระธรรมกาย ได้ฟังธรรม ได้เห็นความตั้งใจของหลวงพ่อธัมมชโยที่จะขยายธรรมะให้ไปสู่ใจชาวโลก และทุ่มเทชีวิตเพื่อทำให้ชาวโลกมีความสุข เป็นสิ่งที่ประทับใจอย่างยิ่ง

จึดเกิดเป็นจุดหักเหชีวิตครั้งสำคัญ....

เมื่อผ่านการอบรมครบ3เดือน ทำให้ค้นพบว่า การมาอบรมที่วัดพระธรรมกายครั้งนี้ได้รับสิ่งที่มีค่ามากกว่าทรัพย์สมบัติมหาศาล และหลวงพ่อธัมมชโยได้เมตตาสอนให้รู้จักการใช้ชีวิตที่ถูกต้อง ไม่ต้องเสี่ยงกับการสร้างกรรมจนต้องพลัดไปสู่อบาย

และรู้ว่าต้องทำอย่างไร ชีวิตนี้และชีวิตในภพชาติต่อปจึงจะไม่ลำบาก จึงทำให้ตัดสินใจอยู่ช่วยงานที่วัดพระธรรมกายต่อมา ...และต่อมา จนครบ30ปีในปีนี้

"สิ่งดีๆที่วัดพระธรรมกายให้ฉัน"

กระเป๋า1ใบ ความตั้งใจท่วมท้น
ชีวิตอนาคาริกะนับ1เมื่อเดือนกรกฎาคม2529
จากวันนั้นได้ทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ก้าวมาใช้คำว่า "เด็กวัด"อย่างเต็มตัว

ชีวิตนักสร้างบารมีไม่ใช่งานง่าย

     นับจากที่ได้มาวัดพระธรรมกายมาก่อนเป็นเวลา2ปี ได้ฟังธรรมะจากหลวงพ่อธัมมชโย ฝึกปฏิบัติธรรมมาโดยตลอด ทำให้ได้พบกับความสุขภายใน จนทำให้ตัดสินใจเข้ามาอบรมธรรมทายาทหญิงรุ่นที่1ของโลก

ชีวิตช่วงอบรมที่วัดพระธรรมกาย3เดือน เป็นชีวิตที่เรียบง่าย มีกลดเพียง1หลังภายใต้เต็นท์กลางทุ่ง ตื่นนอนตั้งแต่ตี4 ปฏิบัติธรรม ฟังธรรมตลอดทุกวัน มีแต่ความสุข จิตใจสะอาด รู้สึกว่าเวลา3เดือนช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน

ในช่วงนั้นได้เห็นการทำงานของหลวงพ่อธัมมชโยและพระ อุบาสก ในการนำธรรมะไปสู่ชาวโลก ล้วนทุ่มเททำด้วยชีวิต จึงทำให้ตัดสินใจช่วยงานที่วัดพระธรรมกายต่อมาเรื่อยๆโดยคิดว่าจะช่วยหลวงพ่อธัมมชโยทำงาน จนกว่างานวัดพระธรรมกายจะเสร็จ....

วันเวลาผ่านไปจนถึงวันนี้ นับได้30ปีเต็ม ยังไม่รู้สึกเบื่อหน่ายการทำความดีติดตามสร้างบารมีไปกับหลวงพ่อธัมมชโย ณ วัดพระธรรมกายแห่งนี้..

จากมหาบัณฑิตเปลี่ยนเข็มทิศเป็นเด็กวัด

ก้าวสู่ความเป็นเด็กวัด..
เริ่มจากวันแรกในเดือนกรกฎาคม2527ที่มาหัดนั่งสมาธิที่วัดพระธรรมกาย รู้สึกปวดเมื่อยเหมือนขาจะหักอยู่ที่วัด หลับสัปหงกหัวทิ่มหัวตำ แต่หลังจากมาฝึกฝนตัวเอง ได้รับฟังธรรมะอย่างต่อเนื่อง ได้เห็นมโนปณิธานอันยิ่งใหญ่ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ตั้งใจให้ชาวโลกอยู่ในศีลธรรม เพื่อให้โลกสงบสุข ทำให้คิดจะช่วยงานหลวงพ่อต่อมาจนถึงวันนี้....

....เลิกความคิดหาความก้าวหน้าทางโลกจากปริญญามหาบัณฑิต เพื่อมาเป็นเด็กวัดเต็มตัว กินข้าว2มื้อ เสื้อผ้าไม่กี่ชุด จำกัดสี จำกัดอุปกรณ์อำนวยความสุข ความสบายต่างๆ แต่ก็มีความสุขมาจนถึงทุกวันนี้